Charakterystyka kawy:
Największy producent kawy wysokogatunkowej o silnym, jedwabistym smaku i niepowtarzalnym aromacie
Kawa pojawiła się w Kolumbii w roku 1808. Pierwsze drzewka posadził tam duchowny z francuskich Antyli, który dotarł do tego kraju przez Wenezueję. Obecnie Kolumbia zajmuje w produkcji kawy drugie miejsce w świecie; na pierwszym miejscu znajduje się, oczywiście, Brazylia. O znaczeniu kawy dla gospodarki kolumbijskiej może świadczyć ściśle przestrzegany nakaz spryskiwania wszystkich samochodów przekraczających granice państwa specjalnym preparatem, by przeciwdziałać chorobom mogącym się rozprzestrzeniać na plantacjach kawowców.
Kawa kolumbijska należy do nielicznych gatunków oryginalnych sprzedawanych na całym świecie pod własną marką. Żadna inna odmiana geograficzna nie osiągnęła takich względów u konsumentów w związku z wysokim poziomem swojej jakości. Kolumbia jest największym eksporterem ziarna gatunku arabica i ziarna obrabianego "na mokro". Państwo angażuje się w rozwój przemysłu kawowego i promocje jego wyrobów, co w połączeniu z korzystnymi warunkami geograficznymi i klimatycznymi pozwoliło osiągnąć znakomitą remomę na rynkach światowych.
Uprawy rozmieszczone są u podnóża Andów, gdzie panuje umiarkowny i dość wilgotny klimat. W Kolumbii znajdują się trzy drugorzędne łańcuchy górskie, zwane cordilleras, biegnące z północy na południe w kierunku głównego grzbietu Andów. Kawę uprawia się właśnie na stokach tych gór na bardzo dużych wysokościach. Z rzeźbą terenu wiążą się zróżnicowane mikroklimaty; na poszczególnych plantacjach kawa dojrzewa w różnych miesiącach. W przeciwieństwie do Brazylijczyków , rolnicy kolumbijscy nie muszą obawiać się mrozów.
Moc *** Smak bogaty; doskonale zrównoważony; bywa z akcentem orzechowym
Kwaskowość *** Zalecane palenie średnie do silnego; wszystkie zastosowania
Równowaga ***** *** znakomita
Wydajność wzrosła z około 600 kg/ha w początkach lat sześćdziesiątych do około 900 kg uzyskiwanych z hektara w chwili obecnej. Niektóre, wyjątkowe gospodarstwa zbierają nawet do 2500 kg kawy z hektarsa upraw. Najważniejsze jest jednak utrzymanie wysokiego poziomu jakości w całej branży, nad czym czuwa Narodowa Federacja Producentów Kawy (Federacion Nacional de Cafeteros) założona w roku 1927. Federacja - mimo iż jest organizacją prywatną - ściśle współdziała z rządem, pełniąc funkcje organizacyjne i tworząc w pomyślnych okresach rezerwy finansowe. W ostatnich latach spadek cen spowodował wyczerpanie się rezerw FNC, na ogół jednak Federacja zapewnia opiekę zdrowotną, kształci, szkoli, buduje drogi, zatrudnia agronomów, organizuje prace badawcze, ustala normy jakości kawy i czuwa nad ich przestrzeganiem, a także bada rynki i bezpośrednio eksportuje połowę krajowej produkcji ziarna. Przemysł kawowy w Kolumbii, podobnie jak w Kenii, jest wzorowo zorganizowany.
Rolnicy mogą sprzedawać swe zbiory Federacji po oficjalnych cenach minimalnych lub też podejmować na własną rękę ryzyko negocjacji z prywatnymi eksporterami oferującymi bardzo różne ceny. Zwyczajowo FNC obsługuje większą część eksportu do Europy, podczas gdy dostawami do Stanów Zjednoczonych zajmyją się eksporterzy prywatni. Cały eksport odbywa się jednak przy zachowaniu minimalnych cen zwanych reintegro cafetero.
Kolumbia jest jedynym krajem Ameryki Południowej mającym porty na obu wybrzeżach - Pacyfiku i Atlantyku. Pozwala to znacznie obniżyć koszty transportu i ekspedycji kawy. Główne obszary upraw leżą u podnóży Kordyliery Wschodniej i Środkowej; większość plantacji w obrębie Kordyliery Środkowej znajduje się w rejonach Medellin, Armenii i Manizales, przy czym kawa z Medellin uchodzi za najlepszą - jej smak jest bogaty, silny, pełny, o średniej kwaskowości. Te trzy rejony łącznie znane są jako MAM - od nazwy głównych miejscowości - i stąd pochodzi znaczna część kawy eksportowej najwyższej jakości. Ziarno z Medellin ma najlepszą opinię i najwyższą cenę. Najlepsze gatunki z Kordyliery Wschodniej dojrzewająw okolicach Bogoty jest nieco mniej kwaskowa niż z Medellin, lecz nie ustępuje jej smakiem.
Ziarno klasyfikuje się do grup: Supremo, Excelso (podgrupa Klauss kierowana jest do Niemiec , Europa - do Francji, Hiszpanii i Włoch a Scandinavian - do krajów północnej Europy) oraz UGQ (skrut od "Unsual Good Quality" - "Nadzwyczaj dobra jakość"). Różnica między kawą Excelso a Supremo polega na wielkości ziaren - ziarna Supremo są nieco większe. Faktycznie jednak kawa Supremo pochodzi z nowocześniejszych plantacji, na których łatwiej utrzymać jakość produktu. Excelso jest często delikatniejsza i bardziej kwaskowa, obie mają jednak wspaniały aromat, średnią moc i wyraźny owocowy akcent smakowy. Smak kawy kolumbijskiej określa się często słowem "jedwabisty", należy on bowiem do najbardziej zróżnoważonych, nadających się do picia o różnych porach dnia. Wielkim dylematem, przed którym stoją rolnicy, jest wymiana drzewek Bourbon na szybciejrosnące i obficiej owocujące odmiany Coffea arabica. Niektórzy jednak uważają, że jakość ich owoców nie będzie już tak dobra, inni są zdania, że na najlepszych stanowiskach uprawowych różnica ta będzie prawie niezauważalna.
