Kawa ziarnista z Indonezji

Orzeźwiająca, mocna kawa dobra na każdą porę dnia.

Kawę uprawia się na obszarze całego Archipelagu Indonezyjskiego, a - jak wiemy - szczególnie ważną rolę w historii kawiarstwa odegrała wyspa Jawa.

Kawa indonezyjska - historia

Kawowce posadzili w tym rejonie Holendrzy w połowie XVII wieku (niektórzy znawcy twierdzą, że stało się to wcześniej). Pierwszą porcję ziarna pochodzącego z upraw na Jawie sprzedano w Amsterdamie w roku 1712. W roku 1877 wszystkie plantacje zniszczyła rdza kawowa, a cały stary drzewostan zastąpiono roślinami odmiany robusta przywiezionymi z Afryki. Obecnie tylko 6 - 10% kawy indonezyjskiej pochodzi z drzewek gatunku arabica, a Indonezja jest największym na świecie producentem kawy robusta, wytwarzającym rocznie 6,8 miliona worków ziarna, przy czym większość zbiorów - około 90% całej produkcji - pochodzi z małych gospodarstw.

Ziarnista kawa Arabica

Najkorzystniejsze warunki uprawowe panują na Jawie, Sumatrze, Sulawesi i Flores. Wschodni Timor był również znany z produkcji kawy wysokiej jakości - przed włączeniem do Republiki Indonezyjskiej.

Kawa dojrzewająca na Jawie ma subtelny aromat, stosunkowo niską kwaskowość i gładki, przyjemnie zrównoważony smak. Jej kwaskowość jest nieco większa niż kawy z Sumatry i Sulawesi; to samo dotyczy ostrzejszych akcentów smakowych. Najlepszymi plantacjami są: Blwan, Jambit, Kayumas i Pankur. Gatunek Mocha Java jest mieszanką kaw jawajskiej i jemeńskiej.

Kawa ziarnista Robusta

Kawa z Indonezji - smak i jakość

Kawa z Indonezji jest mocna, lekko syropowata, o znakomitej kwaskowości. Głównymi jej odbiorcami są Niemcy i Japończycy, co stanowi najlepsze świadectwo wysokiej jakości. Najwyżej klasy ziarna z gatunku arabica należą do ścisłej czołówki światowej. Do sporządzonego z nich naparu można dodawać mleka lub śmietanki bez obawy o pozbawienie napoju walorów smakowych. Istnieje sześć klas jakościowych; najwyższa z nich ma symbol AP, choć nikt nie wie, co te litery oznaczają.

Po wprowadzeniu parowców na morskie szlaki handlowe dostawcy kawy indonezyjskiej stanęli przed tym samym problemem, co dostawcy kawy indyjskiej z Mysore - europejscy odbiorcy, przyzwyczajeni do ziarna zmienionego w warunkach długotrwałego transportu, nie chcieli "świeżego", a więc lepszego surowca. Starając się zaspokoić "potrzeby" klientów, rząd Indonezji wprowadził praktykę przetrzymywania ziarna zielonego przez okres dłuższy niż rok w warunkach mających imitować długotrwały transport drogą morską. Niestety, powodowało to zmiany smaku, którymi odbiorcy nie byli zachwyceni, w związku z czym popularność kaw jawajskiej i sumatrzańskiej zaczęła spadać.

Kawę preparowaną w opisany sposób (określany w języku angielskim jako passage lub go-down) oferuje się nadal pod handlowymi nazwami Old Government, Old Brown i Old Java. Jest to więc ziarno "w starym stylu".

Sami Indonezyjczycy wolą jednak pić jawę parzoną po turecku, a nie europejsku.